Oblicze miasta Irkucka

Teren, na którym leży miasto Irkuck, to krajobraz nieporównywalny z niczym pod względem piękna i bogactwa. Irkuck chlubi się wybitnym dziedzictwem kulturowym, przede wszystkim są to tradycyjne drewniane domy, które słusznie zasłużyły na tytuł światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Dzięki harmonijnemu połączeniu pejzażu rzecznego oraz zabudowy miejskiej, a także położeniu geograficznemu, Irkuck posiada ogromny potencjał na dalszy rozwój w sferze ekonomii i urbanistyki. Jednakże, nie należy zapominać o tym, że te historyczne i przyrodnicze bogactwa obowiązkowo trzeba ochraniać i wykorzystywać w celu polepszenia jakości życia mieszkańców oraz gości.

 

Fot. http://pl.tripadvisor.com/
 

Architektoniczna przeszłość miasta, jego narodowy charakter, tak nazywany "duch miasta", nadają Irkuckowi niepowtarzalność. Ażeby wszystko to ochronić, konieczne jest pełne troski odnoszenie się do architektonicznych dóbr oraz dbałość o to, aby nowe budynki w swojej formie, wielkości oraz z cechami charakterystycznymi, związanymi z surowym syberyjskim klimatem, harmonijnie wpisywały się w miejski zespół architektoniczny. Niestety, miasto z dnia na dzień traci swoją niepowtarzalność - stopniowo burzone są historyczne drewniane domy, a na ich miejsce przychodzą współczesne mieszkalne wieżowce, pojawiają się wielkie różowe pudełka kompleksów handlowych bezpośrednio w centrum miasta albo na brzegu Angary.

 

Tradycyjna architektura drewnianych domów stanowi cenny wkład do współczesnej kultury urbanistycznej. Budownictwo drewniane zdobywa coraz większe uznanie, co naocznie demonstruje projekt odbudowy 130-ego kwartału. Naturalnie, należy zaznaczyć, iż jest on kosztowny i nie całkiem odpowiada stylem architektonicznym. Do starań o  ochronę zabytków budownictwa drewnianego zaliczyć należy także rekonstrukcję domów z uwzględnieniem współczesnych norm i standardów, oraz częściową ochronę wewnątrzmiejskich stref użytku publicznego i ogródków, położonych na obszarach przylegających do drewnianych budynków. W związku ze zniszczeniami drewnianych domów przez pożary, a często nawet podpalenia, odnosi się wrażenie, iż są one usuwane świadomie i z premedytacją. Nieustannie poszerzana strefa niewielkich kontenerowych pawilonów na południe od centralnego rynku, z należącymi do nich stalowymi płotami, sprawia nadzwyczaj odpychające wrażenie.

 

Fot. http://commons.wikimedia.org/

Obok historycznego centrum Irkucka można wymienić nie mniej zachwycające widoki, takie jak przybrzeżne obszary wzdłuż Angary. Czyste i przezroczyste jak kryształ rzeki Angara i Irkut, ich wysepki i brzegi powinny być wykorzystywane intensywniej i bardziej różnorodnie. Teren wzdłuż brzegu można by zagospodarować, uczynić ogólnodostępnymi różne placyki, przeznaczyć je dla najrozmaitszych grup docelowych - pieszych, rowerzystów, skaterów, łyżworolkarzy, rybaków, itd. Ogólnie rzecz biorąc, place i pomniki są upstrzone kosztownymi kwiatami, ale te, w pierwszej kolejności, reprezentatywne rejony miasta nie mają przestrzeni do użytku. Tym sposobem, zostaje jedynie pospacerować albo posiedzieć na ławeczce - alternatywnych wariantów raczej nie znajdziecie. W miejsce nowych pomników i kwiatowych klombów (na przykład, takich jak na prospekcie Marszala Żukowa w rejonie Sołniecznym) można byłoby zagospodarować place zabaw dla dzieci, a do ich zbudowania ściągnąć młodzieżowe stowarzyszenia i wolontariuszy z inicjatywą. Wówczas ludzie traktowaliby z większą troską to, co stworzyli własnymi rękoma, i nie dochodziłoby do aktów wandalizmu. Z kolei zamiast stawiać niejednolite wieżowce należałoby zbudować zejścia do rzeki i uszlachetnić obszar przybrzeżny. Zabudowania i ścieżki można by było wykonać z drzewa i ekologicznych materiałów i ochronić otwarte łąki w pobliżu rzeki.

 

Jeśli teraz Irkuck ochroni swoją historię i wyjątkowość, i centrum nie będzie zabudowywane szklanymi wieżowcami, to miasto może [...] zachować swoją indywidualność. I wziąć na siebie tę odpowiedzialność powinni politycy i inwestorzy, celem których powinien być stabilny rozwój miasta oraz podwyższenie stopnia jakości życia mieszkańców, a nie pogoń za wygodą i bezmyślnym  zabudowywaniem przestrzeni miejskiej.

Informacje nt. kuchni buriackiej w Irkucku.

 

 

Autor: Katia Fridrich, Andreas Diorhofer.

Źródło: http://www.irkutsker-deutsche-zeitung.ru/ru/2011/11/01/oblik-goroda-irkutska/ (wgląd: 20.03.2012).

Data publikacji: 1.11.2011.