Wiadomości z Rosji

Znajdujesz się na blogu, który zawiera przetłumaczone przez jego autorkę, w sposób mniej lub bardziej dosłowny, artykuły zaczerpnięte z rosyjskich portali internetowych, pogrupowane w kilka kategorii, razem tworzące ciekawą, kolorową mozaikę, pozwalającą na spojrzenie na Rosję z wielu perspektyw i zafascynowanie się jej różnorodnością. Pod każdym tłumaczeniem zamieszczone jest nazwisko autora tekstu, źródło oraz data publikacji, o ile jest wiadoma. Serdecznie zapraszam do lektury bloga, w którym każdy odwiedzający z pewnością znajdzie coś interesującego.



niedziela, 22 maja 2011

Republika Buriacja

Republika Buriacja jest republiką autonomiczną, wchodzącą w skład Federacji Rosyjskiej w ramach Syberyjskiego Okręgu Federalnego. Jej stolicą jest Ułan-Ude. Odległość linii kolejowej między Ułan-Ude i Moskwą wynosi 5519 km. Powierzchnia Buriacji wynosi 351,3 tysiące km².


Rys. http://www.aquaexpert.ru/spa_san/region03/
Republikę utworzono 30 maja 1923 roku.

Od północy i zachodu (wzdłuż Jeziora Bajkał) Buriacja graniczy z Obwodem Irkuckim, na krańcowym zachodzie na stosunkowo krótkim dystansie przebiega granica z Republiką Tuwa, na południu przechodzi państwowa granica z Mongolią, na wschodzie zaś – granica z Krajem Zabajkalskim.

Buriacja położona jest w centralnej części Azji. To zdumiewająca i przepiękna kraina gór oraz stepów, rzek i wielu jezior, bezkresnej tajgi oraz zielonych dolin. Znajduje się wgłębi kontynentu, z dala od mórz i oceanów. Charakteryzuje się klimatem pełnym kontrastów, łączącym chłodne zimy i upalne lata. Klimat Buriacji jest korzystny z powodu obfitości światła, suchości powietrza i niewielkiego zachmurzenia. Jeśli zatem chcecie odpocząć, jak i również podkurować zdrowie, to Buriacja jest wprost dla was stworzona!

To stara i zadziwiająca ziemia. Spójrzcie na mapę – republika delikatnie obejmuje i, dosłownie jakby w dłoniach, trzyma Bajkał z czystą pitną wodą – jeden z największych skarbów współczesnego świata.

Fot. http://etobaikal.ru/cgi-bin/content.pl?id=9
 Przez Buriację przechodzą międzynarodowe szlaki turystyczne, powstałe na bazie historyczno-kulturowego dziedzictwa Rosji, Mongolii i Chin: „Wielki Szlak Herbaciany”, „Pierścień Wschodni”, „Ekspres Transsyberyjski”, szlak „Bajkał-Chubsuguł”. Funkcjonują tam profesjonalne organizacje turystyczne, których credo brzmi: „dzięki wysokiemu poziomowi bajkalskiej gościnności uczynić pobyt turystów w Buriacji niezapomnianym”.

Z pewnością utkwią wam w pamięci piesze wędrówki po tajdze, konne przejażdżki po stepach, nasyconych zapachami aromatycznych ziół, spławy rzekami górskimi, wspinaczki na najwyższy szczyt Wschodniej Syberii – Munku Sardyk, śpiewna polifonia staroobrzędowców, wesołość świąt narodowych: „Sagaałgana”, „Białego Miesiąca”, „Ałtargana”, „Boldera”, „Surcharbana” i „Eryn gurban naadan” z tradycyjną walką buriacką, strzelaniem z łuku i wyścigami konnymi, festiwale muzyki etnicznej „Gwiazdy Białego Miesiąca”, „Razdajsja, Korogod”, „Złoty Głos Bajkału”, a także czysta bajkalska woda i powietrze.

W Buriacji dominuje górzysta rzeźba terenu i z tego powodu jest to wspaniałe miejsce do aktywnego wypoczynku i uprawiania turystyki alpejskiej. Zachwyca różnorodność tutejszej przyrody: lasy, górsko-kamieniste tundry, alpejskie i subalpejskie łąki.

Świat roślinny i zwierzęcy jest tu niezwykle bogaty, występują korzystne dla zdrowia wody kopalne (jedno z czołowych takich miejsc w Rosji), słodkie, mineralne i termalne. Na bazie ich źródeł funkcjonują liczne kurorty, cieszące się wśród podróżników ogromną popularnością.

W dawnych czasach terytorium Buriacji zamieszkiwały różne ludy. W epoce brązu pojawiła się tu „kultura mogił płytowych”, która pozostawiła po sobie mnóstwo rysunków naskalnych oraz tych wewnątrz jaskiń. Zachowało się wiele zabytków historii, związanych z państwem Hunów, także istniejącym na tej ziemi. Żyło tu wiele plemion, lecz etnosy buriacki oraz ewenkijski pozostały dominującymi. Podróżując po Buriacji, możecie odbyć etno-wycieczkę ze zwiedzaniem wiosek rosyjskich starowierców, Buriatów oraz Ewenków. Obiad czy kolacja zjedzona u jednej z rodzin, piknik z potrawami narodowymi przygotowanymi z baraniny, spotkanie z szamanem, występy grupy folklorystycznej, kąpiel w górskich źródłach – wszystko to pozostawia żywe wspomnienia. Można także odbyć niezwykłą podróż do klasztorów buddyjskich – dacanów. Miłośnicy silnych wrażeń mogą udać się do świętego miejsca szamanów, znajdującego się 400 km od szlaku kiachtańskiego. Amatorom spławów rzecznych spodobają się komfortowe statki motorowe pływające wzdłuż rzeki Selengi.

Jednak zdecydowanie najbardziej niezapomnianym wrażeniem pozostaje, oczywiście, Bajkał. Zachodnia część akwenu tego ogromnego „morza syberyjskiego”, wraz z wyspą Olchon, wchodzi administracyjnie w skład Obwodu Irkuckiego. Z kolei wschodnia część z krańcem północnym przynależy do Buriacji. Takiej wody nie ma w żadnym innym jeziorze, to najgłębszy i najczystszy zbiornik wody słodkiej na Ziemi. Kotlina Bajkału zawiera w sobie piątą część wody światowej. Wiek jeziora szacuje się na około trzydzieści milionów lat. Krótko mówiąc, nie trzeba być ani biologiem, ani zoologiem, ani ekologiem, aby poznać unikatowy charakter tego olbrzymiego słodkiego morza. To właśnie tutaj kierują się miłośnicy turystyki ekologicznej oraz koneserzy spokojnego i komfortowego wypoczynku.

Wschodni, buriacki brzeg jeziora jest niestromy, przyjazny. Góry Barguzińskie odchodzą daleko od Bajkału, pozostawiając miejsce dla łąk oraz słonecznych uroczysk. Choć nie mało jest tu też i górzystych przylądków, a także zacisznych zatok. A każdy zakątek przy brzegu to wprost marzenie Robinsona.

Fot. http://eko-jizn.ru/?p=1766
Żyje tu specyficzny gatunek foki – bajkalska nerpa. Jest symbolem Bajkału, jedynym ssakiem zamieszkującym to słodkie jezioro. W jaki sposób typowa mieszkanka zbiorników słonych trafiła do centrum kontynentu azjatyckiego, pozostaje wciąż dla nauki zagadką. Nie mniejszą tajemnicą jest rybka gołomianka – pozbawiona łusek i na tyle przezroczysta, że widać jej wnętrzności. I, podobnie jak niektóre ryby tropikalne, nie składa ikry, lecz rodzi swe potomstwo. W Bajkale żyją też babki bycze, słynny omul, jesiotr, a także inne gatunki ryb.

W porównaniu ze stroną irkucką, ta buriacka nie jest aż tak zagospodarowana, jest tu spokojnie, brzegi są niezasiedlone, a dziewicza przyroda nietknięta. Można kąpać się i opalać, pić wodę prosto z Bajkału oraz źródeł termalnych, żeglować i jeździć na nartach. Można też wyruszyć na przejażdżkę konną lub wycieczkę wodną taksówką.

Buriacja jest rajem dla ekoturystów, alpinistów, miłośników górskiego trekkingu oraz po prostu amatorów aktywnego odpoczynku. Zadziwiając swoją różnorodnością, pozostawia w duszy wspomnienia, które nie mogą się z niczym równać. Z tego powodu Bajkał jest jedyny taki na świecie, wyjątkowy!



Wyświetl większą mapę


Źródło: http://www.russiatourism.ru/map/-1694498862/ (wgląd: 21.05.2011).

1 komentarz:

  1. nie wiedzieć dlaczego do Buriacji jeździ z Polski najwięcej turystów wyjeżdżających do Rosji. Bajkał, historia Polaków w Rosji ich tam pcha, czy co?

    OdpowiedzUsuń