Kolej Transsyberyjska

Zapewne wielu z Was marzyło niejednokrotnie o podróży Koleją Transsyberyjską. Niepowtarzalne wrażenia. Kilka dni spędzonych w wagonie pociągu, z zawsze chętnymi do integracji Rosjanami. Możliwość poznania rosyjskiej kultury "od podszewki". Bajkał. Irkuck. Wspaniałe widoki. Niezapomniana przygoda. Wielu ludzi czytuje relacje z podróży tych, którzy zdecydowali się na taką wyprawę. Wielu ogląda zdjęcia i mapy. Ja zaś proponuję zajrzeć do kart historii i zapoznać się z ciekawymi informacjami na temat nazwy, znaczenia oraz procesu budowania "Transsibu". Wiedza tego rodzaju także z pewnością przyda się przyszłym podróżnikom i odkrywcom. Polecam artykuł znaleziony na portalu http://russia.rin.ru/index_e.html.

"Transsib", magistrala transsyberyjska (nazwa współczesna) lub Wielka Syberyjska Droga (ros. "Великий Сибирский Путь" – nazwa historyczna) – to wspaniale przygotowana kolejowa droga, prowadząca przez cały kontynent i łącząca europejską część Rosji, jej większe rejony przemysłowe oraz stolicę ze środkowymi (Syberia) i wschodnimi (Daleki Wschód) terenami. Jest to droga jednocząca Rosję – kraj leżący w dziesięciu strefach czasowych – w jeden gospodarczy organizm, a przede wszystkim w jeden militarno-strategiczny obszar. Gdyby nie został utworzony w swoim czasie, to z dużym prawdopodobieństwem Rosja raczej nie utrzymałaby przy sobie Dalekiego Wschodu oraz wybrzeży Oceanu Spokojnego, tak jak nie potrafiła zachować Alaski, w żaden sposób nie związanej z państwem rosyjskim stałą siecią komunikacyjną. "Transsib" – to także droga, będąca impulsem ku opanowaniu wschodnich rejonów i włączeniu ich do gospodarczego życia pozostałej części olbrzymiego imperium.

Niektórzy uważają, iż termin „Transsib” należy tłumaczyć jako drogę, łączącą Ural z Dalekim Wschodem i dosłownie przecinającą Syberię (Trans-Siberian). Opinia ta przeczy jednak rzeczywistej sytuacji i nie odzwierciedla prawdziwego znaczenia tej magistrali. A nazwa? Nazwę wymyślili Anglicy, chrzcząc drogę nie mianem „Great Siberian Way”, czyli tak, jak powinien brzmieć dosłowny przekład z języka rosyjskiego, lecz „Trans-Siberian Railway” – i ta właśnie nazwa przyjęła się i zakorzeniła w mowie potocznej.

Rys. http://www.baikalcomplex.com/ru/transSib.html

Dziś zatem „Transsib”, jako geopolityczne pojęcie, rozumiany jest jako droga, łącząca Centrum i Ocean Spokojny, Moskwę i Władywostok, a szerzej – jako droga, łącząca porty Zachodu oraz stolicę Rosji, a także „wyjścia” ku Europie (Moskwę, Sankt-Petersburg, Brześć, Kaliningrad) z portami Wschodu i „punktami wylotowymi” w stronę Azji (Władywostok, Nachodka, Wanino, Zabajkalsk). Nie jest to zatem szlak o znaczeniu wyłącznie lokalnym, łączącym ze sobą jedynie Ural oraz Daleki Wschód. Wąskie znaczenie terminu „Transsib” sugeruje, iż mamy do czynienia z głównym pasażerskim ciągiem komunikacyjnym Moskwa – Jarosław – Jekaterinburg – Omsk – Irkuck – Czyta – Władywostok.

Rzeczywista długość kolei transsyberyjskiej na trasie Moskwa – Władywostok wynosi 9288,2 kilometrów i z tego powodu jest najdłuższą koleją na świecie, przecinającą prawie całą Eurazję. Długość, wedle której liczone są ceny biletów, wynosi trochę więcej – 9298 kilometrów, co nie pokrywa się ze stanem faktycznym […].

Długość Wielkiej Syberyjskiej Drogi przed pierwszą wojną światową z Sankt-Petersburga do Władywostoku, biorąc pod uwagę północną trasę pasażerską (przez Wołogdę – Perm – Jekaterinburg – Omsk – Czytę – Harbin) wynosiła 8913 wiorst, czyli 9502 kilometrów. Transsib przebiega przez terytoria dwóch kontynentów: Europy  (0 – 1777 km) oraz Azji (1778 – 9289 km). Na część europejską przypada 19,1% długości kolei, zaś na azjatycką – 80,9%.

Obecnie punktem startowym kolei transsyberyjskiej jest Dworzec Jarosławski w Moskwie, końcowym z kolei – dworzec władywostocki. Ale nie zawsze tak było. Przykładowo do połowy lat 20. „wrotami” na Syberię i Daleki Wschód był Dworzec Kazański (dziś Riazański), a tuż po wybudowaniu „Transsiba” – w początkach XX wieku – moskiewski Dworzec Kursko-Niżegorodskij (dziś Kurski). Należy koniecznie wspomnieć, iż do rewolucji z 1917 roku początkowym punktem Wielkiej Syberyjskiej Drogi był Dworzec Moskiewski w Sankt-Petersburgu – ówczesnej stolicy Imperium Rosyjskiego.

Podobnie i Władywostok nie zawsze był punktem końcowym: przez niedługi czas, od końca lat 90. XIX wieku aż do decydujących lądowych bitew rosyjsko-japońskich, rozgrywających się podczas wojny w latach 1904-05, metą kolei transsyberyjskiej była twierdza oraz miasto Port Artur, znajdujące się na wybrzeżu Morza Wschodniochińskiego, na dzierżawionym od Chin Półwyspie Liaotung.

Początek budowy „Transsiba” to 19 (31) maja 1891 roku, w okolicach Władywostoku. Obecny był przy tym wydarzeniu carewicz Mikołaj Aleksandrowicz, późniejszy car Mikołaj II. Rzeczywiste rozpoczęcie budowy miało miejsce trochę wcześniej, w pierwszych dniach marca 1891 roku, kiedy to rozpoczęto budowę odcinka Miass – Czelabińsk. Połączenie torów na całej długości Wielkiej Syberyjskiej Drogi miało miejsce 21 października (3 listopada) 1901 roku, kiedy budowniczy Kolei Wschodniochińskiej, kładący tory z zachodu na wschód, wreszcie się ze sobą spotkali. Regularny ruch pociągów w tamtym czasie jeszcze jednak nie istniał.

Systematyczna komunikacja kolejowa pomiędzy stolicą państwa – Sankt-Petersburgiem – i rosyjskimi portami, leżącymi nad Oceanem Spokojnym – Władywostokiem i innymi, ustanowiona została w lipcu 1903 roku, gdy oddano do regularnego użytku, przechodzącą przez Mandżurię, Kolej Wschodniochińską. Data 1 (14) lipca 1903 roku wiązała się również z wprowadzeniem Wielkiej Syberyjskiej Drogi do eksploatacji na całej jej długości, chociaż na trasie istniała przerwa: konieczne było przeprawienie pociągu specjalnym promem przez Bajkał.

Fot. http://poluden.livejournal.com/tag/transsib

Nieprzerwana trasa kolejowa między Sankt-Petersburgiem i Władywostokiem pojawiła się po utworzeniu Kolei Krugobajkalskiej 18 września (1 października) 1904 roku. Po roku, 16 (29) października, kolej ta, jako odcinek Wielkiej Syberyjskiej Drogi, została oddana do systematycznego użytku. Wówczas to regularne pociągi pasażerskie po raz pierwszy w historii otrzymały możliwość poruszania się wyłącznie po torach, bez konieczności wykorzystywania promów, od brzegów Oceanu Atlantyckiego (z Europy Zachodniej) do wybrzeży Pacyfiku (do Władywostoku).

Zakończenie budowy na terytorium Rosji przypadło na 5 (18) października 1916 roku wraz z otwarciem mostu nad Amurem w okolicach Chabarowska oraz zainicjowaniem ruchu kolejowego poprzez ten most. Całkowity koszt budowy „Transsiba” od 1891 do 1913 roku wyniósł 1.455.413 tysięcy rubli.

Od 1956 roku trasa kolei transsyberyjskiej wygląda następująco: Moskwa, Dworzec Jarosławski – Jarosław Główny – Daniłow – Buj – Szaria – Kirow – Balezino – Perm – Swierdłowsk Osobowy (Jekaterinburg) – Tiumeń – Nazywajewskaja – Omsk Osobowy – Barabińsk – Nowosybirsk Główny – Mariińsk – Aczyńsk – Krasnojarsk – Iłańskaja – Tajszet – Niżnieudińsk – Zima – Irkuck Osobowy – Sljudianka – Ułan-Ude – Petrowskij Zawod – Czyta – Karymskaja – Czernyszewsk Zabajkalskij – Mogocza – Skoworodno – Biełogorsk – Arkhara – Chabarowsk – Wjazemskaja – Rużino – Ussurijsk – Władywostok. Jest to główna trasa kolejowa „Transsiba”, ostatecznie ukonstytuowana w początkach lat 30., kiedy to normalna eksploatacja najkrótszej Kolei Wschodniochińskiej stała się niemożliwa z przyczyn natury militarno-politycznych, a Kolej Południowouralska była zbytnio przeciążona w związku z rozpoczynającą się w tamtym czasie industrializacją ZSRR.

Wyświetl większą mapę

Do 1949 roku w rejonie Jeziora Bajkał podstawowa trasa kolejowa „Transsiba” wiodła Drogą Krugobajkalską, przez Irkuck – brzegiem Angary – stację Bajkał – wzdłuż Bajkału – do stacji Sljudianka. W latach 1949-56 istniały dwie marszruty – stara, wzdłuż brzegu Bajkału, oraz nowa – przez przełęcz.

„Transsib” przebiega przez terytorium czternastu obwodów, trzech krajów, dwóch republik, jednego obwodu autonomicznego oraz jednego autonomicznego okręgu Federacji Rosyjskiej. Na jego trasie położonych jest 87 miast. Przecina on szesnaście dużych rzek: Wołgę, Wiatkę, Kamę, Toboł, Irtysz, Ob, Tom, Czułym, Jenisej, Okę, Selengę, Zeję, Bureję, Amur, Chor, Ussuri. Przez 207 kilometrów „Transsib” wiedzie wzdłuż brzegu Jeziora Bajkał, a 39 kilometrów brzegiem Zalewu Amurskiego Morza Japońskiego.

Autor: Brak danych.

Źródło: http://russia.rin.ru/guides/2563.html (wgląd: 8.10.2010).

Data publikacji: Brak danych.